On Connection: 'Powerful' MATT HAIG (Faber Social)

Product Information

Leven is leren dus als ik op mijn sterfbed lig te ijlen over India, water en connectie dan weet je waar het vandaan komt. Alles beter dan geërgerd voor me uit staren en af en toe checken of ik nog likes heb op mijn FB-post (doch hou u vooral niet in). Wallace voegt hierbij het facet ‘empathie’: jegens de ongewassen zonderling op het parkbankje, de middenvak rijder, de norse buurman, de andersdenkende, de overdreven geschminkte en geparfumeerde vrouw die tegen haar kind schreeuwt. Maar heel het boek is een prachtig pleidooi om oprecht te leven en oprecht te zijn ten midden van je omgeving.

A wonderful and interesting read that I could relate to as well as finding a new way of looking at things. I enjoyed the personal anecdotes and references to Kae’s career and personal life the most, but I found myself bored by the more self-indulgent ramblings. Working long hours, making up for the lack of time by falling for capitalisms illusion that whatever materialistic thing we crave will bring us happiness (when it's community and taking part in it that's healing). Op zoek naar mezelf, want door mij wat verloren en geïsoleerd te voelen de laatste tijd, las ik het essay On Connection van de Britse auteur en artiest Kae Tempest (they/them – hen/hun).In dit essay - geschreven tijdens de eerste Covid-19 golf - gaat Tempest op zoek naar de essentie van creativiteit en de zin daarvan in hun en ons leven.

About how immersing ourselves in creativity can help us cultivate greater self-awareness and bring us closer to each other. Tijdens de jaren in Antwerpen die volgden op mijn soloreizen naar India greep ik steeds terug naar dat ene woordje om mezelf bij de kraag te vatten als ik in een alledaagse valkuil trapte: opgenaaid in een ellenlange rij van de supermarkt, ongeduldig op het treinperron, struikelend over kleine tegenslagen.Pero también una oda a nosotros, individuos sociales y en sociedad, como potenciales emisores dentro de nuestro entorno más próximo; y por tanto, el poder que poseemos para transformalo en un espacio más empático, más seguro, más placentero. To me, this was a very superficial text riddled with commonplaces like “put down your phone, listen to the birds” when it could have been a lot more. Musings on creativity and connection threaded with autobiographical edge and Jung and William Blake and others. In fact, when discussing connection, Tempest often refers to their live performances and the unique power they have to connect performer to audience member.

Remove these key elements, and all that's left is a collection of phrases that hover around a few themes (creativity, mindfulness, introspection and self-awareness, empathy) and carry some weight and emotion, but that ultimately fail to directly address any of these themes or make any concrete points. Kae Tempest es une escritore no binarie que explora a través del ensayo la posibilidad de preguntarnos sobre la conexión con otres a través del arte, específicamente de la música y la poesía. Dat de tijd afwisselend als het slijmspoor van een slak en de vleugelslag van een kolibrie kan tikken en jij zelf mee het tempo kunt bepalen. Because my natural default setting is the certainty that situations like this are really all about me. Gelukkig vond ik vorige week een kersverse houvast: het boekje On connection van de Britse (slam) poet Kae Tempest.

I probably can't and won't carry it around with me everywhere (can I tho) but I for sure will read it again and again. Be present, really listen - don't just wait until it's your turn to speak -, try to act out of genuine solidarity. Tempest gaat mee in zijn theorie dat mensen zowel een innerlijke geest hebben om de diepten te verkennen (“spirit of the depths”) als een geest om de voorbijgaande tijd mee te confronteren (“spirit of the times”), en die er is om aan onze meer onmiddellijke behoeften en ambities te voldoen. Kae Tempest has added one more string to an already crowded bow: On Connection is the first nonfiction work by this Mercury prize-winning musician, Ted Hughes award-winning poet, acclaimed playwright, novelist, and chief creative chronicler of the last decade.

En mochten mensen ooit zeggen dat die tips misschien wat wollig of zweverig zijn: wel ja, maar het zijn koude tijden, en deze vorm van vliegen kost u hooguit wat inlevingsvermogen. Tempest intimately discusses emotions, creativity and ways of connecting, while exploring ways they have. Ik begrijp dat het oog richten op het wonder des levens een pak makkelijker is voor een zondagskind waarvoor het einde van de maand geen financiële D-day betekent en vertoeft in de nok van Maslow’s piramide - gelegen in een werelddeel (oei, nee: land) wat al decennialang vrede kent. The part where it just told me to put my phone down, be present in the moment and “pay attention to the details“ when I cross the road, feed the cat or cremate a parent?

Anyone who knows me, follows me on social media, or listens to me blathering away over on Picky Bastards , will know how I feel about Kae Tempest. Dàt werkt ook als je af en toe jezelf (al dan niet hardop als hulp) voorleest, al was het maar om je de Engelse taal nog meer tot je te laten doordringen. Powerful, hopeful and full of humanity, On Connection confirms Tempest as one of the most important voices of their generation. Seeing our fellow humans as competition and extras in the exceptional drama that is our individualism. Then there were sudden interminglings of sections like this with out-of-the-blue reflections about the author's own privilege in regards to racism, which in how superficial and even perfunctory they felt made for an at times painful read.